Forum Turystyczne Warmii i Mazur

[Wiesław Janusz Mikulski]

z cyklu „Tulipany w słońcu”

*
* *

w miłości falach obmyję się
zanurzę gdy piecze światło
na drodze mych dni
jej wodami skronie swe
ostudzę w miłości falach
utopię zmęczenie
w miłości falach dopłynę
do Ciebie wśród nocy
która patrzy gwiazdami na świat ...







z cyklu „Twarze gĂłr”
*
* *

za złotem za złotem
gonimy ...
co potem

marzeń okrągłe
pieniądze
i żądze ...

a gdy czar ziemi
znika
w piersiach zatyka ...





*
* *

zroszony Panie Twą łaską
jak kwiat omdlały znów rosnę
na mych liściach pełno Twego blasku

zbudzony świetlistym dźwiękiem
jak dzwonem w kościele świata
kwitnę Panie dla Ciebie

moje korzenie są w Tobie
z Twej ziemi czerpię swe soki
ożywiasz me liście i płatki ...


*
* *

na targowisku miłości
kupisz pachnące słowa
woń tęsknoty
jak olejek nardu

na targowisku prawdy
kupisz dopasowane litery
ułożone mozaiki interesów
bukiety więdnących słów


na targowisku stanowisk
kupisz kosze nadgniłych obietnic
tuzin uśmiechów
słowa bez dźwięku
prawdy bez treści


z cyklu „Twarze gĂłr”

*
* *
kochasz mnie wypuszczam
coraz nowe liście nadziei
może rozkwitnę
w Twoim słońcu

kochasz mnie tracę soki
gdy korzenie wyrwę
z Twej ziemi
i oddam nocy



*
* *

pukam do Ciebie
w milczenia czas
i serce Ciebie woła
wśród ulic myśli
skrzyżowanych Tobą
w chłodnych murach kościoła


pukam do Ciebie
gdy w ciszy bĂłl
przenika mnie
z Twego KrzyĹźa
do Ciebie pukam
proch i syn TwĂłj
głowę pochylam zniżam ...

*
* *

wrastam w przyszłość
korzeniami przeszłości
doświadczeniem buduję
jutra most

wrastam w Ciebie
w glebę mej miłości
z Ciebie życie kształtuję
i los

jutro znowu
w Twym słońcu się zbudzę
dzwonem światła
ciepłem Twoich łask

dziś już stulam
swe listki nie marudzę
w mroku nocy
chłodem wieje świat ...

z cyklu „Twarze gĂłr”



*
* *

1

biegnę do Ciebie jak ślepiec
mam w oczach noc

moje wołanie jest nieme
i moje dłonie żebracze

z duszy wyrywam krzyk
biegnę do Ciebie
i płaczę

2

Ty mnie przenikasz
swym światłem
miłości dotknieniem zdrowieję

wraca mĂłj wzrok
i siły i barwy i kształt
i nadzieje ...








*
* *

powiedz mi na której łodzi
zmęczony śpisz
Ĺźe nawet burza
Ciebie nie budzi

chcę się przytulić
do Twoich rąk niech mnie prowadzą
przez fale wzburzone
w niebo

powiedz mi na której łodzi
oparłeś swoją zmęczoną skroń
Ĺźe nawet burza
nie budzi Ciebie ...





z cyklu „Twarze gĂłr”

*
* *

drżę jak mała gałązka
gdy wiatr nią potrząśnie
z nagła

drżę gdy mnie przenikną
Twe płomienie
z nieba

i otwieram kielich swego serca
by w nie kropla Twojej łaski
wpadła ...



z cyklu „Twarze miłości”

*
* *

czas jest jak skrzynia
co do niej włożysz

tym żyć będziesz - -





CHOINKA BOĹťONARODZENIOWA

Ostrołęka, 2000 r.

igły wystrojonej sztucznej
choinki nie mogą kaleczyć
przecież mieni się ona piękną
baśnią dzieciństwa
ma oczy gwiazd ktĂłrych
zaklęte marzenia niosą ciszę
wśród baśniowych bombek
łańcuszków i zmierzchu ...






NA CMENTARZU

tu są wasze choroby
zmartwienia i lęki
troski o pieniądze
pierwsze i ostatnie miłości
odeszły stąd w zaświaty
nieustanne boje o prawdę
pozostały tu pobojowiska
zwycięzców i zwyciężonych ...







z cyklu „Uroda światła”



*
* *
cierpienie to powódź słów
pomylonych spotkań
gruz
rany od szkieł materialnych
bĂłstw
wyrzucone jak śmieci godziny
i dni







z cyklu „Usypianie ciszy”


JESTEŚ CORAZ BLIŻEJ

myśli moje wspinają się
po oblodzonych ścianach ciszy
wśród nich delikatne pajęczyny pamięci

stoję na szczycie rumowiska dni
w bryły lodu wbijam haki Twojej łaski
ponad ciszą nie ma śmierci jest miłość i Ty ...




z cyklu „Uśmiechy dni”

*
* *

zaczniemy siebie szukać
gdy ciemność ulic przesłoni widzenie
gdy z terminarza spraw zardzewiałe
godziny jak koła wypadną z łoskotem
gdy nogi przykują na zawsze
ziemską pychę i zatrzymają zbytni pośpiech
ku sobie – od siebie
zaczniemy szukać wystraszonych dat
wypędzonych oczu i zranionych serc








z cyklu "Uśmiechy dni"


MODLITWA PIELGRZYMA

BoĹźe Ojcze
zaprowadĹş mnie do domu

Synu BoĹźy
naucz mnie kochać na Twoje podobieństwo

Boże Duchu Święty
naucz mnie żyć prawdą i prawdziwą miłością








*
* *

Świat ubolewa że spadają akcje

nie ubolewa Ĺźe coraz mniej kocha ...




*
* *

poszukujemy siebie
dotykając zimnych szyb ciszy
mówiąc głośno do grobowych marmurów
poszukujemy siebie dopiero nocą
gdy dzień umknął i światło
poszukujemy siebie w labiryntach
lęków i obaw czytając zawieszone
na imionach i nazwiskach etykietki
zbyt szybko zbyt szybko napisane
wśród słów




_________________
wjmikulski@op.pl
Serdecznie pozdrawiam wszystkich CzytelnikĂłw
tej Witryny i zapraszam do lektury moich wierszy na stronach:www.wjmikulski.prv.pl
www.Apostol.pl [w dziale: poezja] www.katolicki.net

[Wiesław Janusz Mikulski]

z cyklu „Uśmiechy gwiazd”


*
* *

ziemie szczęścia jałowieją
gdy ręce zamiast pracy
szukają taniego zbytku
gdy ciało okolone
aureolą zmysłowości
swoją świątynię zamienia
na bank


ziemie szczęścia jałowieją
nie uprawiane od lat









z cyklu „W nurcie godzin”


*
* *

grzech jest jak zielsko
na polu
w ogrodzie
na działce

i jemu sprzyja
słońce
deszcz z nieba

nie wyrywany
niszczy owoce
plony dni








*
* *

po drodze
wypatruję Ciebie
gdy za szybami deszcz
i gdy drĹźy mi serce
jak wskazĂłwka zegarka


po drodze
wypatruję Ciebie
po ramionach krzyĹźa
wielkiego jak czas
dojdę do Ciebie ...




*
* *

W obręczach Twojej łaski
ciągnę swój życia wóz
przede mną cienie i blaski
za mną czas jak gruz

idę znużony drogą
w ciszę w nieznany świat
ciągnę noga za nogą
mój wóz z kołami lat ...








* z cyklu „W nurcie godzin”
* *

pod Twój Krzyż znoszę
z ulic miasta pozbierane
rany z ulic świata ból
i udrękę

pod Twój Krzyż przynoszę
krzyk niemy
nie narodzonych

pod Twój Krzyż znoszę
serce obolałych pamięć
i nadzieję mych dni ...


*
* *

Kim naprawdę jesteśmy
w lustrze ciszy
gorącej jak miłość

gdzie zagubiła się
twarz na targowisku
słów

i którą bramą trzeba
wyjść by powrócić
do siebie ...



*
* *

Ĺťonie

wieczorną godziną
siedzisz przy mnie
miła

gdy gwiazdy
w wydmach chmur
zasypane są wszędzie

wieczorną godziną
mĂłwisz do mnie
miła

Ĺźe pogoda
znĂłw wrĂłci
i że jakoś będzie ...

z cyklu „W Psarskim Siole”


*
* *


nie pukaj gdy zamknięte
drzwi przed światłem
przed miłością
niech się sypią gwiezdne
skry niech płomień nocy
nie pozwoli spać tym
co kokardy patetycznych słów
uwiesili na klamkach
swych domĂłw ...

*
* *

zbyt daleko do siebie
gdy odmierzamy centymetrem
wagą wizyty telefony
gdy milczenie nie jest barwą miłości
gdy słowa jak kamienie
zawinięte w białe płótna form
zadają ból
za daleko do siebie
gdy w ciemnych okularach
obłudy nie patrzymy
sobie w oczy ...







MEDYTACJA II

naucz nas liczyć
nasze grzechy
jak liczymy pieniądze
procenty w banku

naucz nas liczyć
nasze winy
jak liczymy upadki tych
co bardziej kochają niż my ...






z cyklu "W Psarskim Siole"
*
* *

chciałbym przebrnąć
przez wszystkie mury
by dojść do Ciebie

chciałbym dotknąć
skrawka Twoich szat
kiedy przechodzisz w tłumie

chciałbym żebyś mnie zawołał
kiedy siedzę skruszony
na drzewie marzeń ...




*
* *

świat się stał wielkim szpitalem
pełnym ran

dzielnicą kalek
bez serca

i wielkim Kościołem
Twojej miłości ...






*
* *

na dnie kieliszkĂłw
trzepiemy jak ptaki

zbyt mokre są skrzydła
by unieść się w niebo ...





z cyklu „W ramionach serca”


*
* *

dla Ciebie otwieram
codziennie oczy
pełne Twojego słońca
cieszą się wdzięczne

dla Ciebie otwieram
drzwi kaĹźdego dnia
abyś był w nim
zawsze i wszędzie

dla Ciebie zamykam
codziennie oczy
przed snem głębokim
jak miłość ...







z cyklu „We dwoje”


*
* *

dobrnęliśmy ilością lat
według dat urodzeń
dobrnęliśmy jakimś świadectwem
dyplomem
samochodem kupionym
własnymi dziećmi


czy jest w nas pełniejszy
płomień Chrystusowego bólu
gorętsza miłość ku ludziom
mądrość która jak gejzery
tryska z Ewangelii
i rozpala skroń ...








*
* *

otwieram się
spękana ziemia
otwieram się
ziemia sucha

na Ciebie

kiedy przychodzisz
odĹźywam
nabieram sił
żyję żyję














z cyklu „We dwoje”



*
* *

nie chcę by czas
uciekał mi między palcami
bezowocnie
ale bym w dłonie
nabrał życia
w siebie – powietrza miłości


ta nie ginie
gdy ginie ciało
ta w zapisanych księgach
przepływa korytami mądrości
wciąż pojąc łaknących
u brzegĂłw


nie chcę bym swój czas
bezmyślnie stracił
jak owoce na drzewach
mojego sadu
które mogą przepaść
w mrozie obojętności
w śniegu trefnych wyborów










*
* *

szczęście nigdy nie jest samo
dla siebie
jest jak rzeka pełna kropel
pełna deszczu

daje Ĺźycie nowym kwiatom
nowym drzewom
szczęście nie jest nigdy samo
nigdy samo ...





z cyklu „Wiry ciszy”

*
* *

Słońce niesie dzwon
słońce woła
nas ze wszystkich stron
do miłości kościoła

kiedy rosa drĹźy
na stulonych kwiatach
ręce wznosi światła
woła siostrę brata

wznosi się na niebie
pędzi coraz dalej
wołać wszystkich ludzi
aby juĹź nie spali ...









*
* *

I

w słomianej pogoni
za szczęściem bez fundamentów
uderzeni piorunem czasu
palimy się

zbyt szybko

II

tylko Miłość wyzwoli nas
z pustych uniesień
gdy życie pełne trudu
przebrniemy z Chrystusem










z cyklu „Wiry słońca”




DZISIAJ RANO

obudziłeś mnie nastawionym
budzikiem kwarcowym
jeszcze słońca było mało
na niebie
jeszcze chmury wałkoniły się
z wiatrem
niosąc deszcz
gdy przetarłem oczy
stanąłem pod Twym Krzyżem
i patrzyłem na Wizerunek Matki
odlanej z gipsu
i modliłem się wśród chmur
w kąciku ciemnego pokoju ...









*
* *

obojętność w miłości
to wybĂłr nocy
gdy świta dzień ...









POZORNE

niektórym rośnie szczęście

wysokością stanowisk i dochodów ...





_________________
wjmikulski@op.pl
Serdecznie pozdrawiam wszystkich CzytelnikĂłw
tej Witryny i zapraszam do lektury moich wierszy na stronach:www.wjmikulski.prv.pl
www.Apostol.pl [w dziale: poezja] www.katolicki.net

[Wiesław Janusz Mikulski]

* z cyklu "Wiry słońca"
* *

jesteś mocą
mojej miłości
mocą powstania
w upadku

Twoje słowa
koją jak górskie
strumienie
w upał

od Ciebie mam
życie wiedzę
szczęśliwy cel
mego Ĺźycia ...


*
* *

kochasz nas
dlatego świeci słońce
a na jego polach
bawią się wrony
wśród murów
z czerwonych cegieł ...


*
* *

Jesteś taki dobry
że nawet Siebie dałeś za pokarm
dla nas ...


*
* *

chcę iść z Tobą Jezu

na miejsce pustynne ...


*
* *

płonie mój czas
jak ofiara
dla Ciebie - -





z cyklu „Wiry słońca”


*
* *

nieraz miłość otwiera się

jak rana
*
* *

nim usnę
muszę wykąpać się
w słońcu i w świetle
z Twego nieba ...



OGRÓD Z OLIWNYMI DRZEWAMI

Twoje ogrody
zroszone są deszczem
nieba owoce Twoich
ogrodów o smaku samotności
rumienią się w gorącym słońcu
i Twoje zmęczone Serce
cieszy się ich cieniem
i Twoje zmęczone nogi
chłodzą skały wśród
zroszonych drzew ...


. . . MIŁOŚĆ

tyle miłości
jesiennych liści
gwiazd dalekich roje

tyle miłości
pospieszny liścik
i kaĹźdy mĂłwi swoje

tyle miłości
błędów uniesień pustych
jak po młocce kłosy
tyle miłości
gwiazd dalekich roje
jak kropel rosy ...





z cyklu „Wodospady miłości”


*
* *

na dworze deszcz
na dworze wiatr
muzykę grają rzewną

na dworze wiatr
płaczliwy wiatr
i deszcz łkający nade mną

na dworze deszcz
na dworze łzy
i smutek płynie z nieba

na dworze wiatr
rozprasza sny
i niesie je ulewa ...








*
* *

wypijam kielichy światła
jedne po drugich
- dni złotą słodycz

dla Ciebie








*
* *

gdy gram na klawiszach słów

płyną dźwięki mego serca - -






*
* * z cyklu "Wodospady miłości"

I

dzielą nas
kamienne kręgi lęków
nie gwiazd

dzielą nas
kamienne kręgi bólów
zadanych otrzymanych

II

mostem jest prawda
i miłość




PAMIĘTAJ ŝE

pogrzeb jednego z nas
nie zatrzymuje życia świata

ale życie poświęcone światu
jest Twoim wiecznym Ĺźyciem - -










BOĹťE ( II )

Jeśli odnajdziemy własną miłość
to tylko w Tobie


jeśli odnajdziemy życia
tego sprawiedliwość
to tylko w Tobie


jeśli odnajdziemy własne
szczęście
- to tylko jedynie w Tobie ...



z cyklu "Wodospady miłości"

*
* *

jeśli miłość boli
- nie jest tragedią

tragedią jest
miłość zniszczyć ...








STARE I NOWE

I

pogubiliśmy dni
wśród rozwidleń dróg
pogubiliśmy siły
wśród karuzel atrap

II

lecz Ty BoĹźe dajesz
nowe siły do trudu
do miłości - -








*
* *

swego jutra kształt

rzeźbisz d z i ś ...









*
* *

są słowa jak namioty
i są słowa jak pustynie
w Twoich rękach wiosna i zima
życie i śmierć

są słowa jak deszczu krople
i są słowa jak kamienie
w Twoich rękach dzień i noc
życie i śmierć ...








* z cyklu „Wodospady miłości”
* *

Cóż są warte słowa
jeśli nawet zakwitną
a nie wydadzą

OCZEKIWANEGO OWOCU ...









*
* *

słońce coraz bardziej rozgrzewa
moje oczy ubrany w przeszły czas
idę w noc i w dzień w noc i w
dzień

słońce coraz bardziej rozgrzewa
moje oczy zasypany żółtymi
liśćmi czas moczy niebo i wiatr
tnie po twarzy ...







*
* *

gdy gaśnie miłość

traci się sens wszystkiego







JEŚLI BRAK MIŁOŚCI

bez miłości jesteś jak kaleka
o nogach z betonu czy z drewna
ociosane serce ktĂłre bije
dla przeĹźycia metalowy wzrok
ciężki jak milczenie
jesteś jak kaleka ciężki
w dybach ciszy o nogach
z betonu czy z drewna ...

2002.06.04






z cyklu „Wodospady pamięci”

*
* *

wysokie i ważne stołki
też są dla miłości

jeśli służą egoizmowi
niszczą wiele

jeśli zdobią je
szlachetność mądrość

miłość wzbiera w ludzkich
sercach miłość wzbiera ...










*
* *

splątane są gałęzie naszej pamięci
na jej rozłożystych konarach
wiszą owoce uśmiechy i smutki
powroty i odejścia

splątane są pamięci naszej grona
jak włosy wierzb płaczących
a na niebie ostre szkła gwiazd
a na ziemi rozbite puchary rozczarowań

splątany jest czas życia
z czasem śmierci gdzie bezdomni
i głodni niosą trumny obojętności
a z oczu spływają im łzy ...








z cyklu "Wodospady pamięci"




*
* *

przed naszym klasztorem w opuchłych łachmanach
kobieta pochylona twarzą do ziemi
trzyma wyciągniętą dłoń


przykościelny zegar odmierza czas


na zielonych szynach świateł
pędzą lukrowane auta
w dwóch kioskach tuż przed świątynią
sprzedają kolorowe pisma ... baloniki ... papierosy ...


przykościelny zegar odmierza czas
odmierza czas ... odmierza czas ...








TWÓJ AFORYZM

Dzień bez miłości

jest jak niebo bez słońca ...








*
* *

Najpiękniejsze są wtedy ziemskie pola

gdy rodzą owoc ...








*
* *

prawdziwa głębia serca

to głębia miłości ...






z cyklu "Wodospady pamięci"



N I E R A Z

jest to wielka bieda

być za bogatym ...











*
* *

za chwilę kolejny
2000 rok
nie załatwi bez nas
niczego

to my sternicy własnego
czasu współautorzy własnych
losĂłw

bierzmy w ręce nowe dni
nowe szanse
na miłość






_________________
wjmikulski@op.pl
Serdecznie pozdrawiam wszystkich CzytelnikĂłw
tej Witryny i zapraszam do lektury moich wierszy na stronach:www.wjmikulski.prv.pl
www.Apostol.pl [w dziale: poezja] www.katolicki.net

[janet.szanel19]

Piękne piękne, naprawdę!

[majapiwko123]

bardzo ładne wiersze, szczególnie ten dla żon. Gratuluje talentu i zachęcam do jego dalszego rozwijania.

[majapiwko123]

bardzo ładne wiersze, szczególnie ten dla żon. Gratuluje talentu i zachęcam do jego dalszego rozwijania.

[Zbigniew]

Graulacje, bardzo dobre wiersze, jestem pod wrażeniem, że odważył się Pan opublikować jeszcze raz gratuluję

[Wiesław Janusz Mikulski]

Z A K O N N I C Y

otworzyli się
by napełnić się
Jezusem

przechodził u wód
ich samotnych zamyśleń

zaprosił ich
by stali się Jego znakiem
wśród świata ...








z cyklu "Wodospady pamięci"




URODZIŁEM SIĘ W 1959 ROKU

w moim kościele
modliło się
kilka pokoleń

wojny i powstania
budowy odbudowy
remonty

ja też tu stoję
wśród barokowych fresków
brata Ĺťebrowskiego

liczę swój czas
jak pieniądze
obym je wydał mądrze ...


Ostrołęka, 2000.01.04














*
* *

ślizgam się po lodzie słów
pod nim głęboka cisza
lęków zmurszałe łodzie
wysypany gruz
marzeń zatopione kości
rozmaitych gwiazd
o ludzkich twarzach


ślizgam się mroźna
cisza wyciąga ramiona
ku słońcu
coraz bliĹźej jest BoĹźe
do Ciebie coraz bliĹźej
do mojego domu ...





z cyklu „Wodospady pamięci”


PRAWDA OSTATNIA

Gdybyśmy nie wiem jak podskakiwali
i tak każdy rozliczy się

ZE WSZYSTKIEGO





NASZ RÓŻANIEC

kropelkami łez modlą się nieszczęśliwi
kropelkami potu – pracujący w Twej winnicy
pomiędzy dziesiątkami godzin
mówią Ci: Chwała
potem wzywają Twoją Matkę
Jej miłość uciekając się
pod Jej obronę ...





O ŻYCIU I ŚMIERCI

nieraz
rodzimy się płacząc


płaczemy umierając ...





z cyklu „WrĂłcisz tu”


*
* *

poezja jest podaniem
dłoni pieszczotą serca
gdy tęskni
uspokojeniem w bĂłlu
pomimo wszystko
to ład tego co wydaje się
być gruzem
to jasne spojrzenie w wieczność
zmęczonymi życiem
oczyma ...


z cyklu „WrĂłcisz tu”
*
* *

Słońce Twoje oświetla smutne zaułki ciszy
pełne miłości niebo niesie radość
w srebrzystych rzęsach światła

to TwĂłj wzrok najtkliwszy z tkliwych
to Twoje serce najczulsze z czułych
patrzy na mnie i kocha

i oświetla smutne tak smutne
zaułki ciszy ...


*
* *

1

najgorzej jest gdy Ĺşrenice ludzi
rozpalają się pośród złota pieniędzy
(a nie w miłości której Źródłem
Ty jesteś Boże)

2

ułudna jest to radość
i zwodnicze szczęście ...












*
* *

w niebie ludzie nie mają
do siebie pretensji
w niebie nie ma pokus
i grzechĂłw nie ma
w niebie nie ma wyzyskiwaczy
i krzywdzicieli wszelakiej maści
i nie ma przestępców bandytów
kłamców oszczerców i tych co
zapominają o miłości ...





z cyklu "WrĂłcisz tu"

*
* *

grona miłości nie zawsze są słodkie
a owoce nienawiści zawsze niosą śmierć -
to jest brak dobra złoczyńcy i jego ofiary
grona miłości nie zawsze są piękne i młode -
choć gorzkie nieraz dają zdrowie i życie
owoce zaś użycia są krótkie zostawiają pustkę
rodzą cierpienie zamiast rozkoszy






BÓG I DZIECI

wiosenne oczy świata
- są w dzieciach
ktĂłre prowadzi BĂłg

płomienne szczęście lata
- jest w dzieciach
ktĂłre prowadzi BĂłg

jesienne barwy kwiatĂłw
- są w dzieciach
ktĂłre prowadzi BĂłg












TWOJA MATKA

Matka twoja z wielką czułością
przypatruje się twemu sercu
nie żeby karać
lecz kochać

przecieĹź i Jezus
nie przyszedł potępiać
lecz wyzwalać ze zła
i zbawiać


Matka twoja czuwa nad tobą
w nocy w mróz w upał w deszcz
i mrożący wiatr
Ona cię kocha TAK BARDZO
TAK BARDZO ... BARDZO ...







z cyklu „WybrzeĹźa ciszy”

*
* *

w zdroju Twoich słów

wielka ochłoda Panie -








*
* *

kiedy już nas nie będzie
nie będą bolały słowa
ani mróz nie będzie groźny

gwiazdy pochowają się
w drewnianą szkatułkę
niepotrzebne nikomu - -






*
* *

wszystkim skrzywdzonym
przez słowa

słowa nieraz są
jak bandyckie noĹźe
i umiera czas
jak człowiek
choć bije serce
f i z y c z n i e


to są ludzie czy też
zwyczajne maski za ktĂłrymi
ukrył się Zły




NIE LUBIĘ GDY

przysyłają mi zamiast

życzeń druki


z cyklu „WybrzeĹźa ciszy”
*
* *

nasze BoĹźe Narodzenia
przychodzą i odchodzą
jak sen

gdy prawdziwie Ty
się Boże rodzisz
w czas miłości

w żłobie naszych serc ...






*
* *

szedłem Panie Jezu
Twoją Krzyżową Drogą

wśród jazgotu
handlujących

Jerozolima, 2002.01.26






W DOMU MARYI I JÓZEFA

Twoje mieszkanie Matko
wypełnione było Miłością
i stało się Źródłem
naszej

Nazaret, 2002.01.25





ZOSTAŁEŚ NA ZAWSZE CZŁOWIEKIEM

Betlejemskie morze miłości
niewyczerpane BĂłg
staje się także Człowiekiem
we wszystkim podobny do nas
oprócz zła gdy je czynimy
świadomie oddając cześć bożyszczom
pieniądza zmysłowego nadużycia
i diabelskiej pychy

Betlejem, 2002.01.23





z cyklu "WybrzeĹźa ciszy"


ZIEMIA ŚWIĘTA

I

- nawet gdy tak nie myślisz
gdy życie płynie ci tylko
wokół stołu łóżka
i sklepu

II

ty też stań się
świętą ziemią Boga
duchową ziemią
na której On będzie obecny
w twojej codziennej miłości ...

Izrael, 2002.01.27













z cyklu „WybrzeĹźa snu”

*
* *

w łupinie ciała
przez morze czasu
płynę do Ciebie

świty i dni zdają się
być jednakie

samotność gorąca jak słońce
rozlewa się wśród nieba
w krąg ...

*
* *

dni pełne Ciebie
jak pociągi ekspresowe
kołują po horyzoncie - -

_________________
wjmikulski@op.pl
Serdecznie pozdrawiam wszystkich CzytelnikĂłw
tej Witryny i zapraszam do lektury moich wierszy na stronach:www.wjmikulski.prv.pl
www.Apostol.pl [w dziale: poezja] www.katolicki.net

[Wiesław Janusz Mikulski]

z cyklu „Wyznania”




KWIATY MIŁOŚCI
NA CMENTARZU

kwiaty naszego Ĺźycia
wędrują na cmentarz

tylko owoce z dobrych drzew
pozostają ...

2003.07.03









z cyklu „Z Tobą wśrĂłd fal”


*
* *

jeszcze jedno wołanie o szczęście
jeszcze jedno milczenie
i Twój Krzyż wciąż ten sam
ten sam

jeszcze jeden obrót wokół Słońca
jeszcze jedna ciemność
i Twój Krzyż jaśniejący w mroku
TwĂłj KrzyĹź

jeszcze jedno spojrzenie przed siebie
jeszcze jedno bicie w piersi
przed Twym KrzyĹźem co leczy jak skalpel
mĂłj bĂłl










z cyklu „Z Tobą”


*
* *

wyniosłem choinkę do piwnicy

kolejny gwiazdozbiór dzieciństwa ...


*
* *

potykamy się o własne słowa
zbyt szybkie
zbyt wolne

spóźnieni na pociągi szczęścia
dotykamy twarzą
zimnych szyn

zmęczeni przed nocą
posilamy się okruchami miłości
znalezionymi wśród dróg ...







z cyklu „Zapach słońca”


*
* *

Jeśli nie otworzysz swoich drzwi
nie przyjdzie lekarz nikt nie zdoła
ugasić twoich pożarów

Jeśli nie otworzysz swego serca
czas twój stanie się pustynią
bo nie poznają twoich uczuć
nie podzielą smaku twoich snów

Jeśli zamkniesz oczy na miłość
będziesz w ciemnościach gdzie czai się wszędzie
śmierć osamotnienie i bezsens
wszystkich twoich dni miesięcy i lat - -






z cyklu „Zapach słońca”





PISZĘ JESZCZE W 2002 ROKU

ten rok
juĹź kolejny
osuwa się powoli
w przeszłość


ile dni przespanych
przejedzonych
przy myciu zębów
ile zrzuconych włosów
zużytych mydeł
butĂłw ...


ile miłości
więcej
ile modlitw
s z c z e r y c h
PRZED TOBĄ ...

2002.12.20









SPIESZMY SIĘ KOCHAĆ LUDZI

liście zielone wzejdą
lecz wiem że zwiędną
kiedy przyjdzie wieczne lato
pełne prawdziwych słów
dotrzymanych słów
i kwiatĂłw ...


zielone liście będą cieszyć
na chwilę krótką aż przeminą
kiedy nadejdzie wieczne lato
pełne miłości szczerej
i uczuć szczerych
pośród kwiatów ...








* z cyklu "Zapach słońca"
* *

gdy jesień blisko
trzeba się spieszyć
by wszystkie pory Ĺźycia
były jak dźwięki
tej samej orkiestry


- prześliczną melodią
miłości ...











GDY PRZEKRACZASZ GRANICE MIŁOŚCI

I

widzisz zostały
tylko słowa
rzucone w błoto zdrady

II

zdrada człowieka
jest zdradą Chrystusa




















z cyklu „Zapach snu”


*
* *

są tacy
co się smucą
z sukcesĂłw innych

są tacy
co się śmieją
gdy wkoło jest smutno

są tacy
dla ktĂłrych niebo
mieści się w portfelu

a gwiazdki na pagonach
są tymi
co świecą ...










z cyklu „Ĺťaneta”

*
* *

grządki lat
w zaniedbanych sadach czasu
zarastają chwastami ciszy

zakopane talenty szans
nie procentują miłością

pną się wśród pordzewiałych ogrodzeń
wybujałe pokrzywy osty
przez które nie da się przejść ...




*
* *

kaĹźdy z nas nosi w sobie
urodę Boga
Jego obraz czasem
spalony na popiół

kaĹźdy z nas jest
bratem Chrystusa ktĂłry czasem
staje się wyrodnym

kaĹźdy z nas oddycha
miłością która rozlewa się
wciąż rozlewa się wciąż
z Serca Boga ...






*
* *

okruchy dni
zbieram w kosze
Ĺźycia

okruchy słów
zbieram w kosze
prawdy

okruchy uśmiechów
zbieram w kosze
szczerości ...



z cyklu "Ĺťaneta"
*
* *

to nie ja podtrzymuję Ciebie
na lodowisku Ĺźycia
ale BĂłg

to nie ja rozsłoneczniam Twoje
dni po czasie chmur i deszczĂłw
tylko Pan

to On prowadzi Cię nad wody
gdzie możesz odpocząć
w upał trudnych dni ...



*
* *

zanim się wypalimy
oświetlimy drogi
ogrzejemy czas

karuzele szczęścia
śmiechu pełne dzieci
zatopimy w tańczących światłach


zanim się zamulimy
w czasu ciszy
blaskiem miłości
rozjaśnimy twarze
ogrzejemy serca ...





z cyklu „Jesteś”




*
* *

niebo dopiero jest w niebie

a nie na ziemi ...






z cyklu "Puchary pełne łez"



BEZ MIŁOŚCI

będzie nam czas uciekał

tylko na cmentarze -










MIŁOŚĆ TWOJA TYLE JEST WARTA

ile Ciebie

k o s z t u j e ...









*
* *

na cmentarzu
przybywa krzyĹźy

przyniosą także
i twĂłj ...

W. Janusz Mikulski
w Sanatorium Uzdrowiskowym „Limba”
w Piwnicznej Zdroju, 2004.05.24








z cyklu "Puchary pełne łez"




*
* *

miłość jest nie tylko
słodyczą życia
ale zna także smak łez
smak deszczu w zachmurzone
osamotnieniem dni ...










*
* *

życie bez miłości

jest smutne ...

2004.06.18








z cyklu "Słoń z podniesioną trąbą i awenturyn"






*
* *

w Tobie są

wszystkie miłości świata ...

2004.07.02






z cyklu „Początek lata 2004 roku”



NIECH WASZA MOWA BĘDZIE:
TAK - TAK NIE – NIE

Bóg nie lubi pustych słów

Człowiek też

2004.07.16










*
* *

Niejeden ból tego świata

- bałagan w świecie wartości ...

2004.07.14









*
* *

aniołowie kłamstw
aniołowie zwodniczych obietnic
aniołowie obłudy
aniołowie wyniosłej pychy
aniołowie ciągnący do życia wedle ciała


- diabły



_________________
wjmikulski@op.pl
Serdecznie pozdrawiam wszystkich CzytelnikĂłw
tej Witryny i zapraszam do lektury moich wierszy na stronach:www.wjmikulski.prv.pl
www.Apostol.pl [w dziale: poezja] www.katolicki.net

[Wiesław Janusz Mikulski]

z cyklu „Niebo nad Krynicą”



W KRYNICY - ZDROJU

płyną koncerty miłości
tylko tej miłości wciąż

z a m a ł o ...







z cyklu "Noc i cisza"





*
* *

Życie bez miłości

jest śmiercią










*
* *


gdzie nie ma miłości

nie ma Boga



I POBOŻNOŚCI TEŻ NIE MA ...






z cyklu "Noc i cisza"


*
* *

w skwarze ziemskich dni
jakaż ochłoda Panie
w Twojej łasce . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .











KAĹťDEGO DNIA

zbliżamy się do granicy spełnienia

- do Ciebie ...

W. Janusz Mikulski
11 paĹşdziernika 2004 roku










*
* *

dzisiaj największym problemem nie jest brak pracy

tylko brak miłości ...











z cyklu "Zaproszenie do snu"


KRÓTKA INFORMACJA
DLA CIEBIE

jesień składa
żółte ręce liści

do zimowego snu *
JANUSZ *

+ Ostrołęka, 5 listopada 2004 roku









*
* *

Moje ogrody
zamyka brama
Twojej ciszy

Jesteś w nich
moim szczęśliwym
celem celĂłw - -









KOLEJNE POĹťEGNANIE

świt zabrał
ze sobą
niebiańskie źrenice gwiazd
świt zabrał
ze sobą
niewiele znaczące słowa
zabrał też ciemność
i noc i sny - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

z cyklu "Światła ciszy"



PANIE BOĹťE,

poza Tobą jest tylko

pustynia i ruina ...











TAKI ZIEMSKI
KOLEJ RZECZY

nowy dzień
nowa nadzieja
i noc - -










*
* *

karłowacieje drzewo życia
jeśli na jego gałęziach
nie ma owoców miłości ...














z cyklu "Światła ciszy"



Bóg jest miłością

narodziłeś się w stajni
gdy w domach paliły się wesołe ognie

żyłeś jak sługa
pokorny ubogi

umarłeś niczym
wielki zbrodniarz
zawieszony na krzyĹźu ...

BoĹźe Narodzenie 2004 r.





z cyklu "Światło ciszy"




JEŚLI SĄ

I

słowa miłości
są jak kwiaty

II

bezwartościowe są drzewa
bez owocĂłw ...











TWÓJ POMNIK

tyle człowiek jest wart

ile pozostawi po sobie miłości ...

Ostrołęka, 29 grudnia 2004 roku



z cyklu "Światło ciszy"





*
* *

W życiu są tylko dwa wejścia -

od Ciebie do Ciebie ...













*
* *

życie zatrzymuje się
n a k r z y Ĺź u

w nim tylko jest
sens wszystkiego - -





z cyklu "PrzyjdĹş"







BĂłg

największa tęsknota
i największa miłość życia ...






z cyklu "PrzyjdĹş"



W CHOROBIE ...
MÓDL SIĘ ...

pij wodę żywą
ze zdrojów Pisma świętego ...

ona ożywia duszę
i daje siły ciału










*
* *

w s z y s t k i e
nasze interesy

POZA MIŁOŚCIĄ
n i c
nie są warte ...

W. Janusz Mikulski










*
* *

coraz bardziej
wypala się w nas czas
na wszystko ...






z cyklu "PrzyjdĹş"


W ĹťYCIU
DLA BOGA

nic nie musisz

moĹźesz

jeśli chcesz ...










E P I T A F I U M

śp. Papieżowi Janowi Pawłowi II

gdy umiera człowiek

nie umiera jego miłość

w dzień pogrzebu
Ojca Świętego - 8 kwietnia 2005 r. (piątek)








*
* *

zakładam pierścienie
Twego światła
naszyjniki ciszy

strudzony idę
wśród rozkwitłych bzów
Twoich słów

i owocujących drzew
Twego krzyĹźa ...


_________________
wjmikulski@op.pl
Serdecznie pozdrawiam wszystkich CzytelnikĂłw
tej Witryny i zapraszam do lektury moich wierszy na stronach:www.wjmikulski.prv.pl
www.Apostol.pl [w dziale: poezja] www.katolicki.net